Λαβωμένο Σπουργίτι/ Κι ύστερα-Βασιλική Κώνστα

 

Στη σημερινή μας παρέα η συγγραφέας κυρία Βασιλική Κώνστα θα μας μιλήσει για το

βιβλίο της με τον τίτλο: «Λαβωμένο Σπουργίτι», αλλά και για την ποιητική συλλογή «Κι

ύστερα…» που κυκλοφορούν από τις Ευβοϊκές Εκδόσεις Κίνητρο.

1. Καλώς ορίσατε. Σας ευχαριστούμε πολύ. Μιλήστε μας για το συγγραφικό σας έργο.

Κατ’ αρχάς να σας ευχαριστήσω για την πρόσκληση και για την φιλοξενία στην σελίδα σας.

Έχει κυκλοφορήσει ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με τίτλο «Λαβωμένο Σπουργίτι», ένα

παραμύθι για τους μικρούς μας αναγνώστες που λέγεται «Η μηλίτσα η μικρή» και το «Κι

ύστερα...» που είναι μία ποιητική συλλογή με πενήντα εφτά ποιήματα, άλλα πεζά και άλλα

με στίχο.

2. Ποιο είναι το περιεχόμενο του βιβλίου «Λαβωμένο Σπουργίτι» και ποια είναι τα

μηνύματα που θέλετε να κάνετε γνωστά μέσα από αυτό;

Το «Λαβωμένο Σπουργίτι» είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα, που προσπαθεί να αφυπνίσει

συνειδήσεις. Να μας κάνει να καταλάβουμε πως μπορούμε να δούμε πολύ καλύτερα αν

κοιτάξουμε τους άλλους με τα μάτια της καρδιάς. Σε αυτό το μυθιστόρημα βλέπουμε έναν

νέο άντρα, που έχει μείνει χήρος και μεγαλώνει μόνος τον μικρό του γιο, προσπαθώντας

όμως παράλληλα να βρει και τον έρωτα. Να βρει την αγάπη, έχοντας στο σώμα του

λαβωματιές, αφού μετά το δυστύχημα που έχασε την γυναίκα του, έχασε και το πόδι του.

Αναγκασμένος πλέον να ζει με πρόσθετο μέλος, παλεύει να βρει μία γυναίκα που θα

αγαπήσει και τον ίδιο, αλλά και τον γιο του, χωρίς όμως να μείνει μαζί του από οίκτο.

Άλλωστε η αγάπη δεν έχει οίκτο μέσα της. Ούτε ο έρωτας έχει οίκτο, όπως γράφω και στο

«Λαβωμένο σπουργίτι».

3. Η ιστορία που αναφέρεται στο βιβλίο είναι επηρεασμένη από βιώματα προσωπικά/

γνωστών σας προσώπων, ή είναι δημιούργημα μυθοπλασίας;

Πάντα περνάω μέσα στα βιβλία μου συζητήσεις και καταστάσεις που έχω ακούσει από

διάφορους ανθρώπους γύρω μου. Άλλωστε οι άνθρωποι είναι η ίδια μου η έμπνευση,

αφού κατά βάση γράφω κοινωνικά μυθιστορήματα. Δεν παύει όμως, όπως προείπα, να

είναι μυθιστορήματα και άρα προϊόντα μυθοπλασίας. Υπάρχουν βιβλία μου που είναι

βασισμένα σε αληθινά γεγονότα, αλλά το «Λαβωμένο Σπουργίτι» είναι καθαρά

μυθοπλασία.

4. Η επιλογή ενός σπουργιτιού με τον οποίο ταυτίζεται ο ήρωας του βιβλίου σας είναι

τυχαία επιλογή ή θέλετε να τονίσετε κάτι μέσα από αυτή;

Έχετε παρατηρήσει ποτέ τα σπουργιτάκια; Όταν βρεθούμε σε μια πλατεία με πολλά

περιστέρια και τύχει να τους πετάξουμε λίγο ψωμάκι, πάντα τριγύρω θα υπάρχει και

κάποιο σπουργίτι, που θα είναι έτοιμο να κάνει την επίθεσή του για να κλέψει έστω και ένα

ψιχουλάκι. Του φτάνει άλλωστε και αυτό το λίγο για να μπορέσει να γεμίσει η μικρή του

κοιλίτσα. Αυτό ακριβώς χαρακτηρίζει και τον δικό μου κεντρικό ήρωα. Έχει μάθει τόσα

χρόνια να ζει με τα ελάχιστα των ελαχίστων. Να «τρέφεται» με τα συναισθηματικά ψίχουλα

που πότε-πότε του πετά κάποια γυναίκα, μα ύστερα να μένει νηστικός, κυρίως από αγάπη.

Υπάρχει μόνο μια μικρή λεπτομέρεια, που αυτή αλλάζει τα πάντα! Ο ήρωάς μου, όπως και

ένα απλό σπουργιτάκι, έχει καρδιά λιονταριού, που αδυνατεί να ζήσει με ψίχουλα αγάπης.

Η ψυχή του έχει ανάγκη πολλά παραπάνω από ψίχουλα κι ίσως τελικά στο τέλος να βρίσκει

ό,τι αναζητά. Μόνο τυχαία δεν είναι λοιπόν η επιλογή του σπουργιτιού στον τίτλο του

βιβλίου μου.

5 Κι ύστερα... τιτλοφορείται η ποιητική σας συλλογή. Πώς αποφασίσατε να δώσετε τον

συγκεκριμένο τίτλο;

Αν και δεν μου αρέσει να διαλέγω ανάμεσα στα έργα μου -ποια μάνα άλλωστε ξεχωρίζει τα

παιδιά της- εντούτοις το ποίημα «Κι ύστερα...» που υπάρχει μέσα στην ποιητική συλλογή

είναι από τα αγαπημένα μου. Αυτό το ποίημα μιλά για τον απόλυτο έρωτα, που περνά από

στάδια για να γίνει πυρκαγιά, αγέρας, οξυγόνο κι ύστερα άγριο ποτάμι, για να καταλήξει να

παραδοθεί άνευ όρων στο αντικείμενο του πόθου του. Υπάρχουν κάποιοι -καλώς ή κακώς-

που βλέπουν εν γένει το συναίσθημα σαν όπιο. Σαν ένα φαρμάκι που δηλητηριάζει τον

κόσμο μας και τον οδηγεί με παρωπίδες στον γκρεμό. Για μένα δεν είναι έτσι. Το

συναίσθημα, με πρωτοκορυφαία την αγάπη, είναι φάρμακο! Είναι ένα καλοφτιαγμένο

φάρμακο από τον ίδιο τον Θεό, που στις κατάλληλες δόσεις μπορεί να γιατρέψει! Μπορεί

να ρίξει βάλσαμο στις πληγές των ανθρώπων.

6. Ποια είναι τα μηνύματα που θέλετε να κάνετε γνωστά μέσα από τα ποιήματα που

περιλαμβάνει το βιβλίο σας;

Στην ποιητική συλλογή υπάρχουν ποιήματα που γράφτηκαν στα δεκαεφτά μου χρόνια, όταν

ήμουν ακόμα μέσα στην τάξη του λυκείου. Εκεί, ένας αναγνώστης αυτής της ηλικίας μπορεί

να ενστερνιστεί όσα ζούσα εγώ, σαν ανήσυχο πνεύμα που μόνο να γράφω ήθελα -έστω και

μέσα στην τάξη- αλλά και τα συναισθήματα που όλοι μας έχουμε ζήσει σε αυτήν την

περίοδο της ζωής μας. Ανασφάλειες και αβεβαιότητες για το μετά, όπως επίσης και τα

πρώτα σκιρτήματα της καρδιάς, που στον καθένα μας έχουν αφήσει πλέον μια γεύση

νοσταλγίας. Υπάρχουν και ποιήματα όμως που γράφτηκαν πολύ αργότερα, έως και τα

τωρινά μου χρόνια, που μιλούν για την μοναξιά, την απώλεια, τον χωρισμό, τον έρωτα, την

αγάπη! Δεν ξέρω αν όλα αυτά είναι μηνύματα που θέλω να περάσω στον αναγνώστη

λοιπόν. Το μόνο που γνωρίζω είναι πως θέλω να αφήσω ένα συναίσθημα στην καρδιά

εκείνου που θα διαβάσει τα έργα μου, όποιο συναίσθημα κι αν είναι αυτό!

7. Ποια είναι τα ερεθίσματα που αποτελούν πηγή έμπνευσης για τη συγγραφή των

ποιημάτων σας;

Εξαρτάται το ποίημα. Συνηθίζω να λέω πως οι συγγραφείς -όπως και οι ποιητές- είμαστε

πολύ καλοί «κλέφτες». Θα κλέψουμε τον εκτυφλωτικό ήλιο μιας ζεστής ημέρας, την βαθιά

θάλασσα ενός γλυκού καλοκαιριού, τα καυτά δάκρυα μιας πληγωμένης καρδιάς, το

αισθησιακό χαμόγελο μιας κοπέλας, το ερωτικό βλέμμα ενός άντρα και θα τα

ζωγραφίσουμε πάνω στο χαρτί. Η έμπνευση μπορεί να με επισκεφθεί από το πουθενά και

να μου χαρίσει τα δώρα της απρόσμενα. Ποτέ δεν βάζω σε καλούπια την έμπνευσή μου και

ποτέ δεν ψάχνω τι ήταν εκείνο που κάποια δεδομένη στιγμή μου έδωσε έμπνευση. Όσο

περισσότερη ελευθερία υπάρχει, τόσο περισσότερα έργα γεννιούνται μέσα μου. Έτσι

τουλάχιστον αισθάνομαι εγώ!

8. Στο ποίημα: Θα πω πως ήταν όνειρο, ο αναγνώστης συναντά τους στίχους: Μισώ τα

συναισθήματα που γελούν χαιρέκακα κάνοντάς με πάλι ό,τι θέλουν. Θα θέλατε να τους

σχολιάσετε;

Υπάρχουν στιγμές που κατακλυζόμαστε από συναισθήματα. Συναισθήματα ζήλειας,

απόγνωσης, οργής, θλίψης. Πόσες και πόσες φορές δεν νιώθουμε πνιγμένοι μέσα σε μια

θάλασσα συναισθημάτων, που τις περισσότερες φορές μας χειραγωγούν και ελέγχουν

όποια κίνησή μας προσπαθεί να γίνει ανεξάρτητη, όπως είναι και η συνέχεια αυτού του

ποιήματος. Είμαστε άνθρωποι φτιαγμένοι από χώμα και νερό και μπορεί να μας δόθηκε

δύναμη, αλλά πάντα θα είμαστε τρωτοί. Πάντα θα ερχόμαστε και θα πηγαίνουμε εκεί που ο

άνεμος φυσάει, γιατί το μυαλό μας τελικά δεν είναι το δυνατό μας σημείο. Πιστεύουμε πως

μπορούμε να ελέγξουμε όσα συμβαίνουν γύρω μας, μα μάλλον παραπλανούμε τον ίδιο μας

τον εαυτό όταν προσπαθούμε να βάλουμε σε ψυχρά κουτιά τα συναισθήματά μας.

9. Επίσης, στο ποίημα, Εμένα ξέχασα, συναντάμε τον ομότιτλο στίχο: Εμένα ξέχασα.

Θεωρείτε ότι ο άνθρωπος ξεχνάει τις προσωπικές του ανάγκες και επιθυμίες, στην

προσπάθεια να ευχαριστήσει τους ανθρώπους που βρίσκονται κοντά του;

Ναι, το πιστεύω. Όλοι κάποια στιγμή έχουμε παραγκωνίσει τους εαυτούς μας για να

ευχαριστήσουμε κάποιον που βρίσκεται δίπλα μας, ή για να σκεπάσουμε την αδυναμία και

τον πόνο κάποιου δικού μας. Σε αυτήν την δεύτερη περίπτωση νομίζω πως είναι θεάρεστο

να απαλύνεις την πληγή του άλλου. Αν όμως αυτό παίρνει τρομακτικές διαστάσεις και

διαιωνίζεται, με απώτερο σκοπό την ικανοποίηση μόνο του ενός, τότε όχι απλώς πρέπει να

βάλει φρένο κάποιος, μα και να απομακρυνθεί από μια κατάσταση, είτε αυτό λέγεται κακός

συνεργάτης, αυταρχική μητέρα, τοξική σχέση. Όταν παλεύεις με τον ίδιο σου τον εαυτό να

ευχαριστείς πάντοτε τους άλλους, δεν φταις μόνο εσύ που πολεμάς, φταίνε και οι άλλοι

που έχουν βρει στρατιώτες πάντα πρόθυμους να ριχτούν στην μάχη για το δικό τους

όφελος!

10 Ποιοι είναι οι συνταξιδιώτες που σας βοήθησαν στην ολοκλήρωση του συγκεκριμένου

συγγραφικού σας ταξιδιού;

Σε όσα συγγραφικά ταξίδια κι αν έχω κάνει, είχα πάντα συνταξιδιώτες τους γονείς μου, που

από νωρίς κατάλαβαν πως η συγγραφή είναι η μεγάλη μου αγάπη. Το μεγαλύτερο

ευχαριστώ όμως το οφείλω στον άντρα μου, γιατί ακόμα με ανέχεται και δεν με χωρίζει,

έστω κι αν κλείνομαι με τις ώρες στο γραφείο μου για να γράψω, αφήνοντάς τον

κυριολεκτικώς στην ησυχία του! Είναι πραγματικά δώρο να τον έχω δίπλα μου, γιατί με

στηρίζει σε όλα και πιστεύει σε μένα.

11.Οι αναγνώστες που επιθυμούν να μαντέψουν τι πρόκειται να συμβεί κι ύστερα έστω

κι αναγνωστικά που μπορούν να βρουν το βιβλίο σας;

Τα βιβλία μου βρίσκονται στο διαδικτυακό βιβλιοπωλείο Πολιτεία, αλλά όποιος

ενδιαφέρεται μπορεί να απευθυνθεί και σε εμένα την ίδια.

Ευχαριστούμε πολύ. Να είστε καλά και τα βιβλία να είναι καλοτάξιδα.