Χρήστος Ντικμπασάνης,

 Στη σημερινή μας παρέα βρίσκεται ο κύριος Χρήστος Ντικμπασάνης, καθηγητής, ποιητής, συγγραφέας και μελετητής των θρησκειών ο οποίος θα μας παρουσιάσει το πλούσιο συγγραφικό του έργο.

Καλώς ορίσατε. Σας ευχαριστούμε πολύ. Μιλήστε μας για το συγγραφικό σας έργο.

Καλώς σας βρήκα! Κι εγώ σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία. Το συγγραφικό έργο μου είναι αρκετά πλούσιο. Περιλαμβάνει 20 βιβλία (ποιητικές συλλογές, δοκίμια, διηγήματα, μελέτες, ένα μυθιστόρημα), συμμετοχή μου σε συλλογικά βιβλία και σε ανθολογίες. Ξεκίνησα να γράφω ποίηση από την ηλικία των 9 χρόνων, διαβάζοντας την συλλογή ποιημάτων του πολύ σπουδαίου μας ποιητή Μενελάου Λουντέμη, το ΣΠΑΘΙ ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΛΙ. Την πρώτη μου συλλογή την εξέδωσα σε ηλικία 20 χρόνων και γνώρισα καταξιωμένους λογοτέχνες για να μου δώσουν την κριτική τους, όπως τους Τάσο Λειβαδίτη, Μανώλη Αναγνωστάκη, Πάνο Θασίτη, Γιώργο Βαφόπουλο, Τηλέμαχο Αλαβέρα κ.ά.

Έχετε  ένα πλούσιο συγγραφικό έργο που περιλαμβάνει όλα τα είδη της λογοτεχνίας.  Ποιο όμως από αυτό σας αντιπροσωπεύει περισσότερο;

 

Το είδος της λογοτεχνίας και γενικά της συγγραφής που με αντιπροσωπεύει περισσότερο είναι αναμφίβολα η ποίηση. Ακολουθούν το δοκίμιο, το διήγημα, οι μελέτες, το μυθιστόρημα. Με την ποίηση όμως εξωτερικεύω αρτιότερα πιστεύω ό, τι εσωτερικά με προβληματίζει, με ανησυχεί, με ενθουσιάζει, με πονάει ή με εξιτάρει. Σε κάθε περίπτωση γράφω, όταν ένα θηρίο που κατοικοεδρεύει μέσα στη ψυχή μου, ξύνει με τα γαμψόνυχα του τα τοιχώματά της, παλεύοντας να βγει έξω στο φως και τη ζωή.

Το κίνητρο για τη συγγραφή των βιβλίων σας εστιάζεται σε προσωπικά βιώματα , ή είναι δημιούργημα της φαντασίας  σας;

 

Πολύ καλή ερώτηση. Κίνητρα για εμένα αποτελούν τα βιώματα, αλλά και η φαντασία. Όπως έλεγε και ο ιδιοφυής Αϊνστάιν, η φαντασία είναι ανώτερη από τη γνώση. Εξάλλου ένα πολύ μεγάλο μέρος του συγγραφικού έργου μου καταλαμβάνεται από την Ε.Φ., τη φαντασία, τον τρόμο, από το πώς θα είναι το ανθρώπινο ον στο μέλλον, από το τι επιδιώκει και τι μπορεί να συναντήσει ο άνθρωπος, ιδρύοντας αποικίες στο διάστημα. Αυτό συμβαίνει και στα ποιήματά μου και στα δοκίμια, τα διηγήματα και το μυθιστόρημα. Πάντα έχω όμως ως κέντρο τον άνθρωπο. Γι’ αυτό το λόγο, ακόμη και αν υπάρχει το στοιχείο του βιώματος, αυτό το ανάγω σ’ ένα ευρύτερο συμπαντικό πλαίσιο.

Το  τελευταίο συγγραφικό σας ς πόνημα   που κυκλοφόρησε φέτος, 2022  με τον Τίτλο : 200 βήματα μακριά,  είναι αφιερωμένο στα 200 χρόνια πέρασαν από την Επανάσταση του 1821. Θέλετε να μας μιλήσετε για αυτό;

 

Φυσικά με ώθησε ο ακατάπαυστος έρωτας μου για την ελευθερία, την αδελφοσύνη και το δίκαιο. Αφορμή υπήρξε η επέτειος των 200 χρόνων από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης. Αυτό όμως δεν σημαίνει καθόλου πως οι αγώνες των Ελλήνων και γενικά όλων των ανθρώπων σταματούν σε αυτό το ιστορικό ορόσημο. Αντίθετα, μάλιστα, συνεχίζονται και πρέπει να συνεχίζονται, αν οι άνθρωποι διαβλέπουν πως κινδυνεύουν να εξαλειφθούν ή να μειωθούν τα δικαιώματά τους και η ελευθερία τους.

       Με την συλλογή μου αυτή, λοιπόν, θέλω να τιμήσω όλους εκείνους που με τη ζωή τους πλήρωσαν τα λύτρα της δικής μας ελευθερίας, αυτούς που μας χάρισαν την ευκαιρία να βρεθούμε για ακόμη μια φορά κοντά στην ιστορία αυτού του τόπου, να αναλογιστούμε και να αναλάβουμε τις δικές μας ευθύνες.

       Στην εποχή μας, μάλιστα, στην οποία η αμφισβήτηση και η αλλαγή αποτελούν κανόνα, όπου αποδομείται πανεύκολα κάθε αξία αλλά και κάθε ταυτότητα, είναι επιτακτική η ανάγκη εύρεσης ερεισμάτων τόσο για την εθνική μας ύπαρξη όσο και για την προσωπική μας ιστορική παρουσία στον κόσμο. Δεν μπορούμε να υπάρξουμε χωρίς πατρίδα ούτε υπάρχει πατρίδα χωρίς πολίτες. Η ιστορική μας μνήμη και ο πολιτισμός είναι απαραίτητα υπαρξιακά στοιχεία. Επέτειος μνήμης του Απελευθερωτικού Αγώνα της Ελλάδας, λοιπόν, που οφείλουμε να την  τιμάμε και να σκύβουμε με σεβασμό το κεφάλι σε αυτούς που με τον αγώνα και την θυσία τους μας κατέστησαν ελεύθερους να μεμψιμοιρούμε για τα βάρη και τις ευθύνες της καθημερινότητάς μας, αυτούς που τα σχολικά εγχειρίδια επιδεικτικά αγνοούν. Χρωστάμε, κατά την ρήση του Κωστή Παλαμά, «…σε όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές, θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί…». Χρωστάμε το ξεπλήρωμα λοιπόν ενός χρέους στην πατρίδα, σε αυτή τη γη. Ας μην χρειαστεί ποτέ να την ποτίσουμε με νέο αίμα παρά μόνο με τον ιδρώτα του κόπου μας. Ας φροντίσουμε να την σηκώσουμε λίγο ψηλότερα, κατά παράφραση των στίχων του ποιητή. Αυτή είναι η μία πλευρά του θέματος.

         Η άλλη πλευρά είναι ότι, σήμερα οφείλουμε να εμπνεόμαστε από το μεγαλειώδες έργο των αγωνιστών του 1821. Οφείλουμε να γινόμαστε καθημερινά μιμητές τους στο θάρρος, στην ανδρεία, στην υπομονή, στο κουράγιο, στην αυτοθυσία. Ιδιαίτερα σήμερα που η χώρα μας βρίσκεται σε μια δύσκολη και επώδυνη οικονομικά, υγειονομικά και κυρίως ηθικά καμπή της ιστορίας της.

    Σήμερα η χώρα μας έχει ανάγκη από συνειδητοποιημένους πολίτες, οι οποίοι να είναι αγωνιστές της προόδου, της ευμάρειας, της ψυχολογικής και ηθικής ανάτασης, της απόδρασης από τα στείρα στερεότυπα της στασιμότητας και της αδυναμίας για την επίλυση των παντοειδών κρίσιμων προβλημάτων, που ωθούν την πατρίδα μας στην τελμάτωση, στην πολύμορφη φθορά και στην μονόπλευρη φτώχεια ή και την ανέχεια.

    Σήμερα, που τα πράγματα στη χώρα μας και όχι μόνο είναι τόσο δυσοίωνα, συνυπολογίζοντας και την τόσο επικίνδυνη για την υγεία μας πανδημία, οφείλουμε όλοι μαζί ν’ αγωνιστούμε για την αληθινή ανάπτυξη του ιδανικού της παιδείας, γιατί μόνο αυτή δίνει δυνατές και καίριες απαντήσεις στα μεγάλα προβλήματα των ανθρώπων. Όλοι μας οφείλουμε να παλέψουμε για την απελευθέρωση της παιδείας από τα δεσμά του ψέματος και της υποταγής. Όλοι μαζί οφείλουμε να καταβάλουμε τεράστια προσπάθεια για την απελευθέρωση της παιδείας από τη φυλακή του στείρου οικονομισμού και επαγγελματισμού. Ο άνθρωπος δεν χρειάζεται τη μόρφωση και την παιδεία μόνο για την επαγγελματική του αποκατάσταση. Ούτε ο νέος έχει ανάγκη την εκπαίδευση μόνο και μόνο για να τον εξοπλίσει με τις «κατάλληλες» για την εξεύρεση εργασίας ικανότητες. Αντίθετα, του είναι απαραίτητη, γιατί συμβάλλει στη διαμόρφωση ελεύθερων, κριτικά σκεπτόμενων και ανήσυχων προσωπικοτήτων, γιατί απελευθερώνει από την άγνοια του ίδιου του ανθρώπου και του κόσμου από τις προλήψεις και την άκριτη σκέψη.

        Μια απελευθερωμένη παιδεία θα μας αποδεσμεύει από την υποταγή στους οικονομικούς κύκλους της κερδοφορίας και του μαζικού ελέγχου. Αυτούς τους κύκλους που έχουν ως σημαία τους τη στέρηση της δημιουργίας και της ελεύθερης έκφρασης ώστε η νόηση και η παιδεία τους είναι απόλυτα ελεγχόμενες και στείρες. Αυτό σημαίνει, ότι οι συγκεκριμένοι κύκλοι επιθυμούν τη ρομποτοποίηση των ανθρώπων ώστε αυτοί να παράγουν αδιάκοπα, χωρίς όμως να διαμαρτύρονται για τις πενιχρές απολαβές τους ή για οποιαδήποτε άλλη αδικία γίνεται σε βάρος τους. Ένας ακόμη άμεσος στόχος τους είναι η αποδυνάμωση της ανθρώπινης έκφρασης και σκέψης ώστε να δημιουργηθεί ένας υποταγμένος τύπος πολίτη, ο οποίος θα έχει ως αυτοσκοπό του, όχι την ταύτιση της ευτυχίας του με τη δημιουργία, αλλά με την υπερκατανάλωση.

       Σε τελική ανάλυση, όταν δεν συνεχίζουμε ν’ αγωνιζόμαστε στη ζωή μας εναντίον των όποιων αντιξοοτήτων της και δεν παλεύουμε σκληρά για την καλυτέρευσή της, τότε δεν τιμούμε και τους νεκρούς μας, που πολέμησαν γενναία για να κερδίσουν αυτήν και την ελευθερία.

Ποια είναι τα μηνύματα που θέλετε να μεταδώσετε  στους αναγνώστες σας τόσο μέσα από τα βιβλία σας , όσο και από τα ποιήματα που δημοσιεύονται στα κοινωνικά δίκτυα;

 

Στους αναγνώστες μου θέλω να μεταδώσω τα μηνύματα της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, των σωστών, δίκαιων και αγαπητικών σχέσεων, της αδελφοσύνης, της ενότητας, της προετοιμασίας για ένα μέλλον που καταφθάνει, του έρωτα προς τη Φύση και το Σύμπαν, της ελπίδας για το αύριο, αλλά και των κινδύνων που εμφωλεύουν στη φυγή μας στο ανέφικτο μιας συμπαντικής ζωής που πρόκειται να πραγματοποιηθεί με τον αποικισμό του διαστήματος.

1.      Έχετε ασχοληθεί αρκετά με το θέμα των θρησκειών και πολλά από τα βιβλία σας αναφέρονται σε αυτές. Ποιο ήταν το κίνητρο  που σας ώθησε να γράψετε βιβλία με το συγκεκριμένο θέμα;

 

Η εντρύφηση μου στην Ιστορία των Θρησκειών. Η έκσταση που νιώθω, όταν ερευνώ, εξετάζω, μελετώ, ανιχνεύω τα μυστηριακά, μυθολογικά, ιστορικά, θεολογικά μονοπάτια των μεγάλων θρησκειών και των λατρειών ή ακόμη και των παράξενων δοξασιών. Μάλιστα το πάθος μου αυτό με οδήγησε στην απόκτηση του μεταπτυχιακού μου διπλώματος στη Θρησκειολογία από το Α.Π.Θ.

2.      Στο βιβλίο σας με τον τίτλο: Τέρατα και δράκοι που κυκλοφόρησε το 2011, ξετυλίγονται  τα μυστήρια των αποτρόπαιων πλασμάτων που στοίχειωσαν το φαντασιακό της ανθρωπότητας στα μονοπάτια του χρόνου. Θέλετε να μας μιλήσετε για αυτό;

 

Πριν σας μιλήσω για το δοκίμιο μου ΤΕΡΑΤΑ ΚΑΙ ΔΡΑΚΟΙ, θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ σε δύο βιβλία μου που εξέδωσα επίσης μέσα στο διάστημα 2021-2022. Το πρώτο είναι μια ποιητική συλλογή με τον τίτλο ΦΥΓΗ ΣΤΟ ΑΝΕΦΙΚΤΟ και έχει σχέση με το διάστημα. Σίγουρα, δεν είναι η πρώτη φορά, που γράφω για το χάος, για το διάστημα, για μάχες στο διάστημα και για διαστρικά ταξίδια. Εξάλλου, η παρούσα συλλογή αποτελεί το δεύτερο μέρος της τριλογίας με το γενικό τίτλο ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ

Πιστεύω, ότι όσα βιβλία μου εξέδωσα μέχρι σήμερα είναι λίγο έως πολύ έξω από τα στενά πλαίσια της κλασσικής θεματολογίας. Δε φοβάμαι να ασχοληθώ με το φανταστικό, μήπως κάποιοι με θεωρήσουν φαντασιόπληκτο. Εξάλλου η πραγματικότητα σήμερα τείνει να ξεπεράσει τη φαντασία.

Στα προηγούμενα βιβλία μου με απασχολεί ο άνθρωπος, ο κόσμος, η μελλοντική πορεία και η εξέλιξή τους, η ιστορία των θρησκειών σε όλους τους τομείς της, η μυθολογία, η ανθρωπολογία, τα μυστήρια της Γης και του Σύμπαντος. Μάλιστα, το Σύμπαν, το διάστημα, το χάος δεν είναι κάποια θέματα, που άρχισαν να με απασχολούν τελείως ξαφνικά, από τη μια στιγμή στην άλλη. Για παράδειγμα, η ποιητική συλλογή μου με τον τίτλο ΘΡΥΨΑΛΑ ΑΠΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΓΑΛΑΞΙΑ, αλλά και η συλλογή με τίτλο Η ΑΝΑΡΡΙΧΗΣΗ ΤΟΥ ΤΕΙΧΟΥΣ αποτελούν προτυπώσεις αυτής της ποιητικής συλλογής μου. 

       Η ποιητική συλλογή μου ΦΥΓΗ ΣΤΟ ΑΝΕΦΙΚΤΟ ανάγεται στο λογοτεχνικό είδος της χερμπερτιανής διαστημικής όπερας και αποτελεί το δεύτερο μέρος του πρώτου χρονικά ελληνικού space opera ποιητικού βιβλίου. Σε αυτό εστιάζομαι στη ζωή, στην αγάπη, στον άνθρωπο, στον έρωτα, στις ένδον μάχες και τις  περιπέτειες και συγκρούσεις πεδίου μέσα όμως από μία χαοτική, διαστημική ή συμπαντική οπτική γωνία, την οποία κανείς δεν μπορεί ούτε να την υποτιμήσει, ούτε και να την περιθωριοποιήσει. Γι’ αυτό και όσο υπάρχει λογοτεχνία, θα υπάρχει και αυτή. Επίσης, άλλα θέματα είναι η απόλαυση της εξερεύνησης και η ανάγκη για το φανταστικό. Γιατί, έτσι κι αλλιώς, ο δρόμος του φανταστικού είναι που μας οδηγεί σ’ αυτό που στέκει ως διακαής πόθος όλων μας: η επαφή, έστω και για λίγο, με το ανέφικτο. Ανέφικτο προς το παρόν, γιατί είναι σημαντικό σε αυτό το σημείο να θυμηθούμε ότι πολλά βιβλία επιστημονικής φαντασίας επαληθεύτηκαν και έγιναν οιωνοί, ουσιαστικά, του μέλλοντος. Τέτοια πολύ γνωστά βιβλία είναι το Από τη Γη στη Σελήνη του Ιούλιου Βερν ή η Οδύσσεια του Διαστήματος του Άρθουρ Κλαρκ, καθώς επίσης και ο Φράνκενστάιν της Μαίρη Σέλλεϋ (σήμερα γίνονται μεταμοσχεύσεις οργάνων), Ο Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος του Άλντους Χάξλεϋ (τα αντικαταθλιπτικά και τα αγχολυτικά έχουν γίνει καραμέλες στις μέρες μας) και το 1984 του Όργουελ (προσωπικά δεδομένα στην εποχή του Google δεν υφίστανται). Η φαντασία κάποιες φορές λειτουργεί προφητικά..

       Σχετικά με τον υπότιτλο στο βιβλίο μου, δηλαδή ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ 2 θεωρώ, ότι είναι απαραίτητος, για το λόγο ότι για εμένα προσωπικά έχει ήδη ξεκινήσει μια νέα περίοδος θεματολογίας στην ποίησή μου. Μια θεματολογία που, θα μου επιτρέψετε να τονίσω, είναι εξολοκλήρου αφιερωμένη στο Σύμπαν, που μας περιβάλλει, σε συνάρτηση βέβαια με τον άνθρωπο. Το Σύμπαν και ο Άνθρωπος είναι τα δύο θέματα, τα οποία με απασχολούν περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο.

       Επομένως, το περιεχόμενο της παρούσας συλλογής μου αναφέρεται στο Σύμπαν, στη δημιουργία του, στην τεράστια πιθανότητα να υπάρχουν εκεί στα βάθη του και άλλοι πολιτισμοί εκτός του γνωστού γήινου, στην πιθανή προέλευση της ζωής στον πλανήτη Γη από το διάστημα, στη δυνατότητα των διαστρικών ταξιδιών εκ μέρους των ανθρώπων, αλλά ακόμη και στον τρόμο, την ελπίδα, τις σχέσεις επαφής που μπορούν να έχουν οι άνθρωποι με τις εξωγήινες μορφές ζωής, όποιες και όπου και να βρίσκονται αυτές. Αναφέρομαι, λοιπόν, στο διάστημα, εφόσον η τρέχουσα πραγματικότητα εμπεριέχει πλέον τόσο φόβο, πίκρα, απογοήτευση και σκληρότητα. Πάλι, όμως, αυτό το έντονο ενδιαφέρον μου για το Σύμπαν έχει ως κεντρικό σημείο του το τεράστιο ενδιαφέρον μου για τον άνθρωπο. Τον άνθρωπο, που πληγωμένος από τις τόσες πολλές αρνητικές καταστάσεις της καθημερινής του ζωής, ατενίζει τα άστρα, αναζητώντας μια διαφορετική οπτική της ζωής του.

       Εξάλλου, αποτελεί πλέον γεγονός, ότι, χωρίς ποτέ να παρατήσουμε τη μητέρα μας Γη, οι άνθρωποι θ’ αναζητήσουμε να βρούμε αλλού μέσα στο διάστημα μια καινούργια στοργική γωνιά για να συνεχίσουμε την επιβίωσή μας. Αυτή η αναζήτηση, εξάλλου, έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετές δεκαετίες. Τι άλλο είναι τα προγράμματα SET I και SET II εκτός από κάτι τέτοιο;

       Γράφοντας για αυτά τα θέματα, εξωτερικεύω τις πιο εσώψυχες επιθυμίες μου, σκέψεις και προβληματισμούς μου. Αυτή η ανάγκη, βέβαια, δεν είναι κάτι που αρχίζει και τελειώνει, που έχει αρχή και πέρας. Θα μου επιτρέψετε ν’ αναφέρω, ότι είναι αέναη και ακαταμάχητη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο εσωτερικός μου κόσμος να μη μου επιτρέπει να τα παρατήσω ποτέ.

Σε κάθε περίπτωση το θέμα της φυγής είναι μία μόνο οπτική γωνία της τριλογίας. Τα άλλα δύο μέρη αναφέρονται σε άλλα θέματα, αλλά σίγουρα συνδέονται μεταξύ τους με κάποιον τρόπο. Εξάλλου πρόκειται για μια φυγή που συνοδεύεται από αποφασιστικές μάχες στο τέρμα των γαλαξιών ή στο βαθύτερο σημείο του συμπαντικού εαυτού μας.

       Η άλλη ποιητική συλλογή μου έχει τον τίτλο Ο ΘΕΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ και αναφέρεται στην πανδημία του κορωνοϊού και στην καραντίνα που επέβαλαν οι κυβερνήσεις στους λαούς εξαιτίας του.

       Η ποιητική αυτή συλλογή μου αφορά την επικίνδυνη σωματική, ηθική και ψυχολογική κατάσταση, την οποία ζούμε όλοι μας κάτω από την συνεχή απειλή του κορωνοϊού που άφησε εκατομμύρια θύματα πίσω του, χωρίς δυστυχώς να μας έχει απαλλάξει τελείως από την παγκόσμια παρουσία του. Αμέτρητες εκατόμβες σημειώθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο και η καραντίνα που επιβλήθηκε στις ανθρώπινες κοινωνίες προκάλεσε μεγάλες και παντοειδείς καταστροφές, όχι μόνο στον οικονομικό τομέα, αλλά κυρίως στον ηθικό και ψυχολογικό τομέα, όπως και στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

        Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που η λογοτεχνία ασχολείται έμμεσα ή άμεσα με το τεράστιο πρόβλημα της πανδημίας. Από το Βοκάκιο, τον Έντγκαρ Άλαν Πόε και το Στήβεν Κινγκ μέχρι τον Ουίλιαμ Μπάροουζ, τον Αλμπέρ Καμύ και το Ζοζέ Σαραμάγκου  υπάρχει μια σειρά συγγραφείς προσπάθησαν να περιγράψουν μία μεταποκαλυπτική εποχή εξαιτίας της εξάπλωσης ενός ιού. Δεν ήθελαν να αναδείξουν την αγωνία μπροστά στο θάνατο, όσο να δώσουν μία πολιτική, κοινωνική και φιλοσοφική διάσταση στην έννοια της επιβίωσης. Από την άλλη πλευρά πάλι είναι πολλοί οι συγγραφείς που έχουν περιλάβει το θέμα της ασθένειας στα έργα τους, όπως ο Αλεσσάντρο Μαντζόνι, ο Τόμας Μανν,  ο Φραντς Κάφκα, ο Λουίτζι Πιραντέλλο, ο Μαρσέλ Προυστ κ.ά.

        Η αλήθεια βέβαια είναι ότι πλανιόμαστε, όταν μας λένε ότι με αυτήν την Covid-19 αντιμετωπίζουμε τη «χειρότερη υγειονομική καταστροφή του αιώνα». Επίσης υπερβολή είναι η ύπαρξη κάποιας υπεραντίδρασης και πανικού στη στάση μας σήμερα. Η ίδια η ασθένεια όμως είναι το μαγικό ραβδί. Μαγεύει την ικανότητα πρόσληψης του κόσμου. Μεταμορφώνει σε υλικό ονείρου τον εξωτερικό περίγυρο, παραμορφώνει τα είδωλα, διακόπτει τις επαφές. Μετατρέπει το ποιητικό Σύμπαν σε σκηνικό. Το ποιητικό υποκείμενο σε ανήμπορο υποχείριο, με αίσθηση της δραματικότητας του χρόνου που βιώνεται.

        Με αυτήν την ποιητική συλλογή μου Ο ΘΕΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ επιχειρώ μέσα από την ιερότητα, τη δυναμική ευαισθησία και την πολύχρωμη συγκίνηση των λέξεων να δώσω στον αναγνώστη όλες τις εικόνες της δραματικότητας που εμπερικλείεται στο φρικτό σώμα της σύγχρονης πανδημίας και των σκοτεινών συνεπειών που προκύπτουν από την αναγκαστική επιβολή του εγκλεισμού και των περιοριστικών μέτρων, αλλά και από την ανευθυνότητα, την αμέλεια, την αδιαφορία, την τυφλή αντίδραση και την αρνητικότητα απέναντι σε μια τέτοιου είδους πανδημία.

        Τώρα πλέον ήρθε η σειρά του δοκιμίου μου με τον τίτλο ΤΕΡΑΤΑ ΚΑΙ ΔΡΑΚΟΙ. Από τις αρχές της ιστορίας, λοιπόν, οι άνθρωποι γοητεύονταν ή απωθούνταν από θρύλους μυθικών τεράτων, τεράστιων ζώων που ήταν γνωστά μόνο σε ορισμένα άτομα ή τοπικούς πληθυσμούς, όχι όμως και στον υπόλοιπο κόσμο. Οι μύθοι βέβαια επιμένουν ν’ αναφέρονται στην προοδευτική εξαφάνιση των τεράτων. Και όμως τα τέρατα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Η παγκόσμια μυθολογία και οι παραδόσεις των λαών είναι γεμάτες από τέρατα και δράκους που σήμερα μόνο στη φαντασία των παραμυθιών και των μυθιστορημάτων. Ή μήπως όχι; Τα τέρατα δε ζουν μόνο στα βιβλία ή έστω στα βάθη των ωκεάνιων εκτάσεων, στα ορμητικά ποτάμια, στις απρόσιτες λίμνες, στα απροσπέλαστα βουνά και στα σκοτεινά δάση. Κατοικοεδρεύουν και στις ανεξιχνίαστες εσχατιές της ανθρώπινης ψυχής, στο έρεβος του ερπετικού φλοιού του εγκεφάλου μας. Από τους εξαφανισμένους δεινόσαυρους έως τα χιμαιρικά πλάσματα που δημιουργούνται στα σύγχρονα εργαστήρια της Γενετικής τα τέρατα θα συνεχίσουν να μας συντροφεύουν. Όλα αυτά τα εξετάζω με τα μάτια του επιστήμονα, αλλά και με το νυστέρι του συναισθήματος που προκαλεί το συγκεκριμένο θέμα.

 

Στο  βιβλίο σας με τον τίτλο: Οφιολατρία, που κυκλοφόρησε το τελευταίο χρονικό διάστημα, 2022, αποσυμβολίζεται  το Αρχέτυπο του Φιδιού,.  Θέλετε να μας το παρουσιάσετε;

Πάντα τους ανθρώπους βασάνιζαν κάποια άλυτα μέχρι σήμερα ερωτήματα: Ποιος κατασκεύασε το σύμπαν; Ποιος δημιούργησε τους γαλαξίες, τους αστεροειδείς, τα αστρικά νεφελώματα, τα ηλιακά συστήματα, τους πλανήτες, τη Γη; Μια εύκολη απάντηση –και συνάμα δύσκολη– θα ήταν ο Θεός. Αυτό όμως μας φέρνει αντιμέτωπους με χιλιάδες άλλα ερωτήματα που παλεύουν να βρουν απαντήσεις. Ένα από αυτά σχετίζεται με τη μορφή του Δημιουργού – αν τελικά έχει κάποια μορφή. Η ποικιλία των απαντήσεων, η απόδοση δηλαδή κάποιας μορφής στη «Δημιουργό Δύναμη», είναι φαινόμενο διαχρονικό. Επιβεβαίωση των παραπάνω αποτελεί η τάση θεοποίησης των φυσικών φαινομένων και των έμβιων όντων που έχουν παρατηρηθεί μέσα στον διάβα των αιώνων. Μάλιστα, πολλοί λαοί συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να δίνουν διάφορες μορφές ζώων στους θεούς τους. Ίσως προσπαθώντας να τους φέρουν πιο κοντά τους και να τους κάνουν πιο μεθεκτούς, δηλαδή πιο κατανοητούς.

Στις διάφορες αρχέγονες θρησκείες και λατρείες συναντάται ως επικρατέστερη μορφή θεοποίησης αυτή του φιδιού. Χαρίζουν δηλαδή τη μορφή του φιδιού στην πρώτη ουσία της ζωής, στον πρώτο Λόγο, ο οποίος, ως μια παγκόσμια θεϊκή «συνείδηση», υπακούει σε κάποιους κώδικες. Αυτοί οι κώδικες αποτελούν γενικότερα και τη γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων, όταν μιλούμε για τον Δημιουργό. Η ανάγκη, εξάλλου, σχηματοποίησης της θεϊκής ύπαρξης που νιώθουμε βαθιά μέσα μας μάς οδηγεί στο να ονοματίζουμε την πρώτη ουσία, ώστε να την κάνουμε πιο ταιριαστή σε εμάς και τους γύρω μας. Θα λέγαμε, λοιπόν, ότι ο πρώτος Λόγος «έρπει» ανάμεσα σε όλους μας, από τον έναν στον άλλο, όπως το φίδι από το ένα μέρος στο άλλο. Γι’ αυτό, πολλοί υποπολιτισμικοί αλλά και πολιτισμένοι λαοί της αρχαιότητας είδαν τον Θεό σαν ένα φίδι που αργοσέρνει τη μεταφυσική του υπόσταση από το ένα άτομο στο άλλο.

Στην αρχαία ελληνική μυθολογία εικονιζόταν με μορφή φιδιού ο δαίμονας της θύελλας Τυφωέας, ο Πύθωνας, η Λερναία Ύδρα, η οποία ήταν προσωποποίηση των ελωδών πυρετών κ.ά. Στην ινδική μυθολογία με τη μορφή φιδιού συμβολιζόταν το σύννεφο που απλώνεται στον ουρανό και ο ουράνιος δράκοντας και στην Αβέστα των Περσών ο Αριμάν, το πνεύμα του κακού. Ανάλογες συμβολικές εικονίσεις είναι στην Παλαιά Διαθήκη το φίδι (προσωποποίηση του Διαβόλου) που παρασύρει την Εύα και τον Αδάμ στην πτώση από τη θέση τους στον Παράδεισο και κατά τους χριστιανικούς χρόνους οι αναπαραστάσεις του αγίου Γεωργίου, ο οποίος σκοτώνει τον δαίμονα που έχει τη μορφή τερατώδους φιδιού.

Στην Αυστραλία υπήρχε η λατρεία του δαιμονικού φιδιού, την οργή του οποίου προσπαθούσαν να κατευνάσουν με διάφορες τελετές οι ιθαγενείς «Αμπορίτζιναλς», ένα έθιμο που συνεχίζεται ως σήμερα. Στην Αφρική το κέντρο της οφιολατρίας ήταν η Αίγυπτος και αργότερα η Δαχομέη. Επίσης, στο Ουάυδαχ υπήρχε και ναός όπου φυλάσσονταν περίπου πενήντα φίδια! Τέλος, στην Αμερική ορισμένες ινδιάνικες φυλές απέδιδαν στο φίδι τη δύναμη να ρυθμίζει τους ανέμους.

        Στο δοκίμιο μου αυτό, λοιπόν, εξετάζω την ύπαρξη του φιδιού στη θρησκευτική, μυθολογική, ιστορική και ψυχολογική πραγματικότητα των διαφόρων λαών του πλανήτη μας. Πρόκειται για τη δεύτερη εμπλουτισμένη έκδοση του ομότιτλου βιβλίου μου που εκδόθηκε το 2003.

1.      Ποιοι είναι οι συνοδοιπόροι που σας οδηγούν στην ολοκλήρωση των συγγραφικών σας ταξιδιών;

 

Πιστοί συνοδοιπόροι μου και αφοσιωμένοι μου συμπαραστάτες είναι η γνώση και η φαντασία, ο ενθουσιασμός για την συγγραφή και ο πόθος της μετάδοσης των γνώσεων που αποκτώ καθημερινά με την αδιάκοπη μελέτη, την έρευνα και τα ταξίδια. Επίσης η προσπάθεια της ανάδυσης του συναισθηματικού κόσμου του δικού μου αλλά και των αναγνωστών μου.

Οι αναγνώστες που  μπορούν να αναζητήσουν τα βιβλία σας;

 

Σε όλα τα μεγάλα βιβλιοπωλεία της Θεσσαλονίκης, Αθηνών και άλλων μεγάλων πόλεων της χώρας μας. Επίσης στα ηλεκτρονικά sites, skroutz, e-shop κ.ά.

 Ευχαριστούμε πολύ. Να είστε πάντα καλά και να είναι τα βιβλία σας 

Εγώ σας ευχαριστώ θερμά. Εύχομαι ολόψυχα να έχουμε όλοι υγεία, αγάπη, έμπνευση, διάθεση για προσφορά και δημιουργικότητα. Θα μου επιτρέψετε να τελειώσω με κάτι που μου αρέσει να τονίζω και στα βιβλία, τις βιβλιοπαρουσιάσεις και τις συνεντεύξεις μου και είναι το παρακάτω:

 

Πιστέψτε στη ζωή, στον έρωτα, στην αγάπη, στον άνθρωπο, στον εαυτό σας και στη δύναμη του Σύμπαντος!!! Και κάτι ακόμη. Κρατάτε τα μάτια του πνεύματος και της ψυχής σας πάντοτε ανοιχτά και αποστασιοποιηθείτε από την ανευθυνότητα, τις ρατσιστικές τάσεις, τον ολοκληρωτισμό και τον άλογο φόβο, όποια και αν είναι η πηγή του!!!